نژادهای زنبور عسل

نژادهای زنبور عسل

زنبور عسلمعمولی: این زنبورها همان زنبورهای عسل معمولی بوده که در تولید عسل نقش دارند و نوع خوب آنها آرام بوده و نیش نمی زنند و به میزان فراوانی عسل تولید می نمایند.

زنبور هندی: این زنبورها از زنبورهای عسل معمولی تا حدی کوچکتر بوده و اندازه کارگران آن 13 میلیمتر می باشد.

زنبور ریز: این زنبورها از همه کوچکتر بوده و تنها یک شان درست می کنند این نوع زنبورها به شاخه های درختان چسبیده و به صورت وحشی در هندوستان و برخی مناطق ایران یافت می شوند.

زنبور درشت: این زنبورها در چین زندگی کرده و خیلی بزرگ بوده و به صورت وحشی در زیر شاخه های درختان زندگی می کنند و سالانه به مناطق مخالفی کوچ می کنند.

زنبور ملکه

زنبور ملکهبه عبارتی رهبر و مادر کندو می باشد که دارای جنسیتی ماده است. اندازه این زنبور ار دیگر زنبورهای کندو بزرگتر بوده و دارای بالهایی کوچک اما شکمی بزرگ هستند که توانایی زنده ماندن دو تا 6 سال را دارند. زنبورداران غالبا بیشتر از دو سال از ملکه زنبور عسل استفاده نمی کنند. ملکه بر خلاف سایر زنبورهای کندو برای تغذیه از عسل و گرده استفاده نمی کند بلکه از ماده ای به نام ژل رویال که مزه ترش و اندکی تلخ دارد و به رنگ شیری تا زرد است تغذیه می کند. زنبور ملکه در حقیقت مادر تمامی زنبورهای کاگر داخل کندو می باشد. این زنبور پس از رشد کافی پس از 18 روز به سن بلوغ رسیده و از کندو خارج شده و با چندین زنبور نر جفت گیری انجام می دهد بر این اساس تمامی زنبورهای یک کندو الزاما با هم نسبت خواهر و برادری ندارند. دلیل متفاوت بودن رنگ زنبورهای یک کندو نیز همین تعدد جفت گیری زنبورهای ملکه می باشد. پس از تخم گذاری غالبا زنبور ملکه کندو را ترک نمی کند و تا آخر عمر در کندو باقی می ماند مگر بخواهد دوباره بچه بزاید. زنبورهای ملکه غالبا 5 سال نهایتا تا 6 سا هم عمر می کنند. با افزایش سن زنبور ملکه قدرت باروری آن نیز کاهش می یابد. به همین دلیل جمعیت کندو با گذر زمان ضعیف تر شده و قادر به تولید عسل فراوان نمی باشند.

زنبور کارگر

جالب است بدانید جنسیت زنبورهای کارگر نیز ماده بوده اما قدرت باروری ندارند. اما در صورت نبودن ملکه قادر به تخم ریزی هستند، که زنبورداران آن را ماده تخم گذار می نامند. این زنبورها دارای نیش خاردار بوده و پس از نیش زدن موجودات، نیش در پوست آنها به دام افتاده و کیسه زهر از آنها جدا می شود و سبب مرگ زنبور کارگر خواهد شد. از وظایف این زنبورها جمع آوری شهد، گرده، آب، بره موم و نگهداری از کندو، تولید عسل، رسیدگی به ملکه، پرورش نوزادان و غیره می باشد.